കാതിലൊരായിരം കഥ പറയാം ഞാന്‍
കാതരമായൊരു കവിത മൂളാം...
കാത്തിരിക്കാം നിറമിഴികളുമായെന്നും
കാതങ്ങള്‍ താണ്ടി നീയെത്തുവോളം...
പൊലിയുന്ന പകലിന്റെ പരിഭവങ്ങള്‍ നീല
രജനിതന്‍ മാറില്‍ നിറയുമ്പോഴും
മന്ദസമീരനായ് തഴുകുന്നു മെല്ലെ നിന്‍
തണുവാര്‍ന്ന തളിരിളം കൈകളെന്നും...
മരുഭൂവില്‍ നിറയും നിന്‍ ഗദ്ഗദങ്ങള്‍ ഇന്നും
അരികിലില്ലെങ്കിലും അറിയുന്നു ഞാന്‍
തുളുമ്പും മിഴികളോടെന്നുമെന്നും ഞാന്‍
കേള്‍ക്കുന്നു നിന്‍ മൌനനൊമ്പരങ്ങള്‍
ഇത്തിരി വറ്റിനായ് കേഴുന്ന പൈതങ്ങള്‍
ക്കാശ്വാസമായ് യാത്രയായവനേ
അന്നം വിളമ്പുന്ന വിറയാര്‍ന്ന കൈകളില്‍
വീണുടയുന്നെന്റെ കണ്ണുനീരും....
തപം കൊള്ളുമെന്നാത്മ ശിഖരങ്ങളില്‍ എന്നും
ഋതുഭേദമന്യമായ് തീരുമ്പോഴും...
പ്രിയനേ നിനക്കായ് കരുതിവയ്കാം ഞാന്‍
വാടാതെ ഒരു പിടി പൂക്കളെന്നും...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
മരുഭൂവില്‍ നിറയും നിന്‍ ഗദ്ഗദങ്ങള്‍ ഇന്നും
ReplyDeleteഅരികിലില്ലെങ്കിലും അറിയുന്നു ഞാന്‍
പ്രിയനേ നിനക്കായ് കരുതിവയ്കാം ഞാന്‍
വാടാതെ ഒരു പിടി പൂക്കളെന്നും...
nice lyrics jayettaa