ആദ്യത്തെ അനുരാഗ സായൂജ്യമേ എന്റെ
ആര്‍ദ്രമാം ഒരു മൗന സംഗീതമേ...
മാദളപ്പൂവിതള്‍ ചുണ്ടില്‍ വിരിഞ്ഞ നിന്‍
സുസ്മിത കാന്തിയെന്‍ മനം കവര്‍ന്നു...
പുലരി തന്‍ ചുംബനമേറ്റൊരു നീര്‍കണം
ഉടലാകെ കോരിത്തരിച്ചു നില്‍ക്കേ...
കടമിഴിക്കോണിനാല്‍ നോക്കികൊതിപ്പിച്ചു
കിന്നാരം ചൊല്ലാതെ പോവതെന്തേ സഖീ...
നിന്‍ പദനിസ്വനം കാതോര്‍ത്തിരുന്നീടാം
ഞാനെന്നും ഈ കല്‍പടവുകളില്‍
അരുതേ പരിഭവം പ്രിയസഖീ നീയെനി
ക്കെന്നുമെന്‍ ജീവന്റെ ജീവനല്ലേ...
പൊയ്കതന്നോളങ്ങള്‍ തഴുകിയുറക്കുമീ
തീരത്തിലേകനായ് ഞാനിരിക്കേ...
എന്‍ പ്രിയ സഖിയുടെ പുഞ്ചിരി പോലവേ
പൂര്‍ണ്ണേന്ദു വാനില്‍ ഉദിച്ചീടവേ...
പൊയ്കയിലിന്നവള്‍ കുളിച്ചു തോര്‍ത്തി നിലാ
പുടവയുടുത്തെന്നരികിലെത്തി...
അരുതേ പരിഭവം പ്രിയസഖീ നീയെനി
ക്കെന്നുമെന്‍ ജീവന്റെ ജീവനല്ലേ...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ഒന്നിലധികം പോസ്റ്റുകള്‍ ഒരുമിച്ചു പോസ്റ്റാതിരിയ്ക്കുന്നതല്ലേ നന്ന്? വായനക്കാരുടെ കണ്ണില്‍ പെടാതെ പോയേക്കാം.
ReplyDelete